Het interbellum is een tijd van ingrijpende politieke omwentelingen. De wijze waarop de toenmalige liberale en kapitalistische politieke cultuur wordt geconfronteerd met de snelle groei van extreemrechtse en revolutionair-linkse bewegingen, leidt tot een sterke maatschappelijke verdeeldheid die uiteindelijk uitmondt in de Tweede Wereldoorlog. Die verdeeldheid manifesteert zich onvermijdelijk ook in het literaire landschap en wordt er mede door gedragen. Terwijl vele auteurs zich afzijdig houden, maken anderen hun werk dienstbaar aan politieke en ideologische overtuigingen.0De bundel presenteert bijdragen die ingaan op de wijze waarop dit woelige tijdsklimaat zich in de periode tussen 1929 en 1944 in het Vlaamse literaire landschap voordoet. Hoe trachten schrijvers de groeiende maatschappelijke scheidslijnen een plaats te geven in hun werk en welke is de aard van hun politieke engagement? Kiezen zij voor de tendens of is de verhouding tussen het literaire en het politieke in hun werk veeleer ambigu? Tot op welke hoogte is hun politieke interesse onderhevig aan de onberekenbaarheid van de maatschappelijke gebeurtenissen? En welke impact heeft de bezetting op literaire instituties? Op basis van een analyse van enkele casussen uit het proza, de poëzie en het theater werpt deze bundel een verrassende blik op een aantal onderbelichte facetten van de spanning tussen literatuur en politiek in Vlaanderen tijdens deze stekelige jaren.